Kwentong OFW: Isang dating Manikurista, may-ari na ngayon ng sariling Salon sa Morocco - The Daily Sentry


Kwentong OFW: Isang dating Manikurista, may-ari na ngayon ng sariling Salon sa Morocco



Larawan ni Yolanda Romero mula sa PNA

 


Karaniwan na dahilan kung bakit nangingibang bansa ang mga Pilipino ay upang mabigyan ng magandang kinabukasan ang pamilya at makaahon sa kahirapan.


Katulad nalang ng kwento ng Overseas Filipino Worker (OFW) na si Yolanda Romero na tinawid ang halos kalahati ng mundo, upang mag trabaho bilang manikurista sa Morocco, Africa.



Nagtrabaho si Yolanda sa isang salon sa Rabat at kalaunan ay lumipat sa Moroccan port city ng Tangier.


Isang single mom, tiniis ni Yolanda ang hirap sa pagtatrabaho sa ibang bansa kahit maliit lang ang suweldo dahil gusto niyang makapagtapos ng pag-aaral ang dalawang anak na iniwan niya sa Pilipinas.


Umalis siya noong high school pa ang kanyang mga anak, pero ngayon ay buong pagmamalaki niyang sinabi na nakatapos na ang dalawa sa kolehiyo.


At hindi lang iyon, dahil ngayon ay siya na mismo ang amo.


Sa isang panayan sa Philippine News Agency (PNA), ibinahagi ni Yolanda na iniwan niya ang kanyang dating amo noong nakaraang taon at nagtayo ng isang maliit na salon sa kanyang inuupahang bahay.


Aniya, naakit ang kanyang mga dating kliyente na mag punta sa kanyang salon at kumikita na siya ngayon ng triple kumpara sa kanyang dating sweldo. *




"Ang kinikita ko noon sa salon maliit kumpara sa ipinangako sa akin noong una kong pasok. Ngayon, salamat naman at ang kinikita ko sa small business ko triple pa sa suweldo ko ngayon (I got meager pay compared to what was initially promised to me. I'm thankful that now, my earning is thrice higher than what I get from my previous employer)," ayon kay Yolanda



"Mayroon na rin akong business ID. Direkta 'yong mga kliyente ko kaya marami rin akong natutulungan kasi marami na talaga akong kilalang Moroccan (Now I have a business ID, too. My clients visit me directly that's why I'm also able to help other Filipinos because I know a lot of Moroccans)," dagdag pa niya


Kwento pa ni Yolanda, ang mga Moroccan, sa pangkalahatan, ay mabait at sibil na katrabaho, bihira umano siyang nakaka rinig ng reklamo tungkol sa pang-aabuso sa mga migrante doon.


Gayunman, inamin ni Yolanda na napakahirap ng kanyang mga unang taon sa ibang bansa.


"Isipin mo iniwan ko ang mga anak ko, nangutang ako sa agency para sa PHP50,000 kasi wala akong perang pambayad. Sa pitong buwan nagbabayad ako niyan, ang suweldo ko diretso sa agency. After that, two months pa lang nakaka-sahod, nanay ko namatay (Imagine, I left my children, borrowed money from my agency because I don't have money to shell out. Two months after that, my mother died)," kwento niya *


At noong nakaraang taon ay nalaman niya na hindi pala na-processo ng kanyang dating amo ang kanyang social security fund pagkatapos ng 10 taon na pagtatrabaho sa kanila.


"Hindi ako binigyan ng papel, nagtiwala lang ako noon at kumpyansa sa amo. Noong dumating 'yong pandemic doon ko nalaman na wala pala akong CNSS (Caisse Nationale de Sécurité Sociale) o 'yong insurance nila (I just trusted them but when the pandemic came, that's when we found out we don't have a CNSS)," aniya


"Ngayon naawa ako sa mga taga-salon kasi naaalala ko 'yong buhay ko dati sa kanila. Ako noon kahit may sakit 'pag tinawagan ako walang excuse, may client ka, gagawa ka pa rin kahit nahihilo ka o inaapoy ka ng lagnat-- lahat 'yon pinagdaanan ko (I sympathize with my fellow Filipinos working in the salon now because I could see myself in them. Back then, even when I was sick, I don't have a choice but to clock in, you need to work even if you're burning up with fever-- I went through all)," dagdag pa ng OFW


Tiniis umano ni Yolanda ang mga paghihirap na ito sa loob ng maraming dahil hindi niya alam ang kanyang mga karapatan. *


"For how many years nagtiis ako nang ganoon kasi hindi ko alam ang Morocco, wala pang Embassy noon para mahingan ng tulong (I endured everything because I don't know Morocco, and at that time we don't have an Embassy to turn to for help)," aniya pa


Ang mga Moroccans daw ay mababait naman ngunit mahigpit sila pagdating sa pera.


"Talagang kawawa ang mga Pilipino noon kaya salamat nalang at nagkaroon na ng Embassy dito, may malalapitan na kami hindi na kawawa. Kaya 'pag may matinding problema mabilis kong naipapadala ang number ng Labor (office) at tsaka number ng Embassy (The Filipinos back then were pitiful that's why it's good that we opened the Embassy here. When there is a problem, I can easily refer them to the Labor office or the Embassy)," kwento pa ni Yolanda sa PNA



Kahit sa kanyang bagong tagumpay sa North Africa, sinabi ni Yolanda na patuloy siyang magpupursige, sa pagkakataong ito para pondohan ang itinatayo niyang bahay sa Pilipinas.


"Noong nasa Pilipinas, 17 years akong manikurista, mahirap kumbaga dino-doble ko na 'yong kayod ko halos gawin ko nang araw 'yong gabi pero ang kita hindi pa rin sapat. Thank God, ngayon nakatapos na 'yong dalawang anak ko (When I was still in the Philippines, I worked for 17 years as a manicurist, it's hard because even if I doubled my efforts, my income was not enough. Thank God, my kids have finished their studies)," aniya