Maybahay, laking pasasalamat na nakapaguulam na sila ng de-lata nang hindi nag-aagawan - The Daily Sentry


Maybahay, laking pasasalamat na nakapaguulam na sila ng de-lata nang hindi nag-aagawan




Sa sobrang bilis ng takbo ng panahon, marami sa atin ang nakakaligtaan ng pansinin ang ilang maliliit na detalye ng ilang bagay-bagay sa ating buhay. Ang ilan ay hindi napapansin ang oras dahil sa kabusyhan sa pagta-trabaho; habang ang iba naman ay nakakalimutan na magpasalamat sa mga bagay na mayroon sila na pinapangarap lamang ng iba.


Ngunit sa kabila nito, laging may paraan ang Diyos para ipaalala sa atin kung gaano niya tayo pinagpapala sa kabila ng mga pagsubok o tagumpay na dumaraan sa ating buhay.
Katulad na lamang ng isang kwentong ibinahagi ng maybahay na si Jelome Rose Cabaluna-Pelandas na tiyak namang titimo at aantig sa inyong puso. Ito ang kanyang reyalisasyon sa isang lata ng tuna na nagpaalala sa kanya na maging mapagpasalamat at kung gaano naging tapat at mabuti ang Diyos sa kanyang buhay.

Narito ang buong kwento:



So tonight I was expecting to grab something special for dinner as it is a weekend and in preparation for a busy work week. Unfortunately, the husband is stuck in a long meeting and will be home late. Left with no choice, I resorted to eat some left-over law-oy (vegetable soup) and opened a can of tuna. I hate to admit it, but I ate with an ungrateful heart.

Then my memory lingered to when I was yet in early elementary when having a can of tuna for our family of six is already a treat. I remembered how we used to share one can of sardines on better days. On worse days, we'd have one sachet of Quickchow (because it was cheaper than Lucky Me then) then add a good amount of water, salt and malunggay to be enough (or was it?) for the family. 
On better days, we'd have rice to pair it with, on worse days we'd have boiled bananas. I remember how me and my Kuya walked a good 5.4km (sinearch ko sa google maps haha) from school to home when I was in Grade 2 because we didn't have money for a tricycle. And I could go on and on.


 
Life then was hard. Today it may not be luxurious, but it is better.

Looking back, I could see how God has been faithful and how I am ungrateful. God used a simple can of tuna, which now I can afford to eat one for myself, to remind me that it is He who sustains me. Why do I feel so entitled when all I have is God's grace. Thank You, Lord.

Ilang netizens naman ang nakarelate sa kwentong ito ni Jelome at hindi napigilang ibahagi ang kanilang opinyon at sariling karanasan kaugnay nito.





"I could still remember how I stuck with having canned goods and noodles during college. I can make 3 meals with a can of sardines, one pack of noodles for 2 meals. But now, I could somehow give myself a treat for being contented during those worst days," kwento ng isang nagkomento.

"'Yung mga dating pinapangarap ko lang, tinititigan ko lang sa malayo, kino compute bago bumili, ngayon nao-order ko na, nabibili ko na para mapasaya mga anak ko, kahit once in a while lang. Thank you Lord for being faithful."